كابلهاي مسي و انواع آن :
1 – كابل ژله فيلد خاكي (BFC) : اين نوع كابل در شبكه هاي مخابراتي براي كابل مشتركين به صورت مستقيم در زير خاك استفاده و در اين شركت از 10 زوج تا 1800 زوج توليد مي شود. 
2 – كابل ژله فيلد كانالي (CFC) : در شبكه هاي تلفني به منظور كابل مشتركين از اين نوع كابل استفاده مي شود كه براي نصب در كانال مناسب بوده و از 100 زوج تا 2400 زوج توليد مي گردد. 
3 – كابل ايركور كانالي (CUC) : اين نوع كابل بين مراكز مخابراتي و از مراكزمخابراتي تا كافو مورد بهره برداري قرار مي گيرد. ضمنآ مناسب نصب در كانال بوده و از 600 زوج تا 2400 زوج توليد مي شود. 
4 – كابل هوايي مهاردار (SSC) : در شبكه هاي محلي و روستايي بصورت نصب بر روي تيرهاي نگهدارنده استفاده مي گردد. 
5 – كابل هوايي ساده (AC) : حهت اتصال مشترك به نقاط توزيع بكار ميرود. 
6 – دوبل هوايي مهاردار (DW) : اين كابل مشترك را به پست متصل مي كند. 

كابل نوري و انواع آن : 
1 – كابل نوري ژله فيلد كانالي (OCFC) : عمومآ در شبكه هاي درون شهري و بين مراكز مخابراتي مورد استفاده قرار مي گيرد. 
2 – كابل نوري ژله فيلد خاكي (OBFC) : معمولا در شبكه هاي زير ساخت و بين شهري در مساحت هاي طولاني استفاده مي شود. 
3 – كابل نوري مهار دار هوايي (OSSC) : در مناطق روستايي و مخابراتي مورد استفاده قرار مي گيرد و شكل كابل به صورت 8 مي باشد. 

در حال حاضر امكان توليد انواع كابلهاي نوري از 2 تا 288 core وجود دارد. پس از اختراع ليزر در سال ۱۹۶۰ ميلادي، ايده بكارگيري فيبر نوري براي انتقال اطلاعات شكل گرفت. خبر ساخت اولين فيبر نوري در سال ۱۹۶۶ هم زمان در انگليس و فرانسه با تضعيفي برابر با؟ اعلام شد كه عملا در انتقال اطلاعات مخابراتي قابل استفاده نبود تا اينكه در سال ۱۹۷۶ با كوشش فراوان پژوهندگان، تلفات فيبر نوري توليدي شديدآ كاهش داده شد و به مقداري رسيد كه قابل ملاحظه با سيم هاي هم محور بكاررفته در شبكه مخابرات بود.

فيبر نوري از پالس هاي نور براي انتقال داده ها از طريق تارهاي سيلكون بهره مي گيرد. يك كابل فيبر نوري كه كمتر از يك اينچ قطر دارد مي تواند صدها هزار مكالمهٔ صوتي را حمل كند . فيبرهاي نوري تجاري ظرفيت ۲٫۵ گيگابايت در ثانيه تا ۱۰ گيگابايت در ثانيه را فراهم مي سازند . فيبر نوري از چندين لايه ساخته مي شود. دروني ترين لايه را هسته مي نامند. هسته شامل يك تار كاملاً بازتاب كننده از شيشه خالص (معمولاً) است. هسته در بعضي از كابل ها از پلاستيك كا ملاً بازتابنده ساخته مي شود، كه هزينه ساخت را پايين مي آورد. با اين حال، يك هسته پلاستيكي معمولاً كيفيت شيشه را ندارد و بيشتر براي حمل داده ها در فواصل كوتاه به كار مي رود. حول هسته بخش پوسته قرار دارد، كه از شيشه يا پلاستيك ساخته مي شود. هسته و پوسته به همراه هم يك رابط بازتابنده را تشكيل مي دهند كه با عث مي شود كه نور در هسته تا بيده شود تا از سطحي به طرف مركز هسته باز تابيده شود كه در آن دو ماده به هم مي رسند. اين عمل بازتاب نور به مركز هسته را (بازتاب داخلي كلي) مي نامند. قطر هسته و پوسته با هم حدود ۱۲۵ ميكرون است (هر ميكرون معادل يك ميليونيم متر است)، كه در حدود اندازه يك تار موي انسان است. بسته به سازنده، حول پوسته چند لايه محافظ، شامل يك پوشش قرار مي گيرد.

يك پوشش محافظ پلاستكي سخت لايه بيروني را تشكيل مي دهد. اين لايه كل كابل را در خود نگه مي دارد، كه مي تواند صدها فيبر نوري مختلف را در بر بگيرد. قطر يك كابل نمونه كمتر از يك اينچ است .

از لحاظ كلي، دو نوع فيبر وجود دارد: تك حالتي و چند حالتي. فيبر تك حالتي يك سيگنال نوري را در هر زمان انتشار مي دهد، در حالي كه فيبر چند حالتي مي تواند صدها حالت نور را به طور هم زمان انتقال بدهد .

 اين متن به سفارش وبسايت پارسيان الكتريك لاله زار بخش مقالات برق و الکتریک و الكتريك گردآوري شده است.شمارگان295

گردآوري و تدوين: فاطمه فروغي