1- اولین نكته در عیب یابی یك مدار اینه كه به نحوه كاركرد درست مدار ( البته سالمش ) تسلط كامل داشته باشی. منظورم اینه كه خیلی وقتها پیش میاد كه كاربر یك دستگاه عمدا یا سهوا ادعا می كنه كه دستگاه خرابه. ... خلاصه اینكه وجود عیب مورد ادعا باید برات اثبات بشه و مهمتر اینكه باید بدونی اگر عیب رو رفع كردی چه اتفاقی میافته !

 

2- از كاربر دستگاه دقیقا بپرس كه آخرین بار كه دستگاه درست كاركرده كی بوده و آیا در لحظه خراب شدن دستگاه چیزی دیده یا شنیده ؟ داشتن جواب درست برای این سوال ، عیب یابی رو خیلی جلو میاندازه.

 

3- از بدیهی ترین و ساده ترین فرضها ، شروع كن : آیا دستگاه به برق وصله ؟ آیا محل اتصالها محكمه ، فیوز سالمه و ...

 

4- قبل از دستكاری مدار و حتی استفاده از مولتی متر یا اسكوپ ، تمام احساس پنجگانه ( و حتی ششمین حس ) رو برای معاینه دقیق مدار استفاده كن : بوی غیر عادی ، بخشی از مدار كه سیاه شده ، صدای جرقه ، داغ شدن بیش از حد یك قطعه ، گرم نشدن بعضی قطعات پاور ، شكل غیر عادی قطعات و ...

همونطوریكه حدس زدی از همین جا به بعد تجربه به كمكت میاد كه بهتر روی این مسایل قضاوت كنی. البته به نظر عجیب میاد ولی می تونم به جرات بگم كه خیلی بیشتر از نصف عیبهای دستگاههای الكترونیكی رو میشه تا همینجا تشخیص داد.

 

5- اگر توی مرحله قبل دیدی كه یك قطعه خرابه ( خازن تركیده یا باد كرده ، مقاومت سوخته و ... ) می تونی اونرو عوض كنی. البته انتظار نداشته باش عیب حتما برطرف بشه چون یك عیب دیگه هم میتونه عامل سوختن مقاومت یا تركیدن خازن بشه.

 

6- از این مرحله به بعد ، اطلاعات الكترونیكی و تجربه حرف اول رو میزنه. چرا كه باید فرضهای مختلفی داشته باشی و سعی كنی خودت رو به عیب نزدیك كنی.