George Clarke Southworth (1890-1972) در شهری کوچک در Pennsylvania متولد شد. لیسانس و فوق لیسانس خود را از Grove City College دریافت کرد, و سپس برای دکترا به Yale رفت.وی از ابتدای تاسیس Bell Laboratories یعنی سال 1934 تا زمان بازنشستگیش در این شرکت کار کرد. کار وی بر روی امواج هادی (Micro wave waveguides), انگیزه ای برای ساخت رادار شد. هنگامی که او دریافت که triode ها مانند ردیاب ها در فرکانس های microwave کار نخواهند کرد, به استفاده از ردیاب های کریستالی که در اولین رادیوها استفاده می شدند, روی آورد. منبع او برای این کار, رادیوهای دست دوم و پرگردوخاک مغازه های Manhattan بود! 

 

 

William Bradford Shockley (1910-1989) در لندن متولد شد, ولی در کالیفرنیا بزرگ شد و در Caltech و MIT تحصیل کرد. درسال 1939 وی به آزمایشگاه Bell Telephone Laboratories ملحق شد. در ابتدای 1939, Shockley شروع به یافتن راهی برای تبدیل یکسوساز کریستالی به یک دستگاه تقویت کننده کرد. جنگ کار وی را قطع کرد, ولی کار او دوباره در 1945 با بازگشت او به Bell Lab به عنوان رهبر تیم تحقیقاتی Solid State Physics شروع شد. این گروه شامل Bardeen و Brattain می شد که ترانزیستور با اتصال نقطه ای (Point Contact Transistor) را اختراع کردند. Shockley ترانزیستور اتصالی (Junction) را چند هفته بعد اختراع کرد. Shockley دارای شخصیت ساینده ای بود و در نهایت Bardeen و Brattain درحالی که آزرده شده بودند گروه را ترک کردند. در دهه 1970, Shockely هنگامی که تئوریی مبنی بر دخالت عاملی ژنتیکی در هوشمندی را عرضه داشت طوفانی از انتقادها را برانگیخت. بر مبنای آن نژاد سیاه پوستان به عنوان نژادی با ژن پست معرفی می شد. 

 

 

Walter H. Brattain (1902-1987) در چین بدنیا آمد و دریک مدرسه انگلیسی زبان در Amoy به تحصیل پرداخت.دوران نوجوانی خود را در Washington سپری کرد. او مدارک علمی خود را از کالچ Whitman ، دانشگاه Oregon و دانشگاه Minnesota دریافت کرد. در سال 1929 وی برای کار به Bell Laboratories رفت و تا شروع جنگ بر روی رفتار یکسو کننده های اکسید مس تحقیق می کرد. بعد مشغول ساخت ردیاب رادار سیلیکن شد.سپس دوباره به گروه فیزیک حالت جامد پیوست ، گروهی که او و Bardeen ترانزیستور اتصال نقطه ای را اختراع کردند.هر چند Brittain یک آزمایشگرexperimentalist)) حرفه ای بود و Bardeen یک تیوریسین اما آنها در آزمایشگاه بطور صمیمانه ای با هم کار می کردند.

 

 

 

John Bardeen (1908-1991) او فرزند رییس دانشکده پزشکی دانشگاه Wisconsin بود و درجه دکترای فیزیک ریاضی (mathematical physics) را از دانشگاه Princeton دریافت کرد.استاد دانشگاه Minnesota بود ودر طی جنگ جهانی دوم بهترین فیزیکدان در Naval Ordnance Laboratory به حساب می آمد.بعد از جنگ توسط Bell Telephone Laboratory (با حقوق دو برابر) کرایه شدتا بر روی مسایل نظری در فیزیک حالت جامد کار کند.در سال 1948 کار او منجر به اختراع ترانزیستور های اتصال نقطه ای شد که نظریه quantum surface states of electrons شد که بر مبنای آن ثابت شد که لایه ای از بار در سطح آزاد نیمه هادیها وجود دارد. Bardeen در سال 1951 Bell Labs را برای رسیدن به درجه استادی در مهندسی الکترونیک و فیزیک در دانشگاه Illinois ترک کرد. در سال 1956 او به همراه Shockleyو Brattain به علت اختراع مشترک ترانزیستور موفق به دریافت جایزه نوبل شد.وی همچنین در سال 1972 به همراه Cooper و Schrieffer بخاطر نظریه ابر رسانایی جایزه نوبل را دریافت کردو بدین ترتیب اولین فردی بود که دو جایزه نوبل را دریافت کرد.