جان لاجی برد روز سیزدهم اوت 1888 در هلنسبرگ واقع در نزدیکی کلاسگو به دنیا آمد.پدر او یک کشیش تحصیل کرده بود ولی در فقر بسر می برد.لاجی در موقع تحصیل در مدرسه به حدی هوش از خود نشان داد که حتی در 12 سالگی به کمک همکلاسانش یک خط تلویزیون به وجود آورد.او پس از پایان تحصیلات متوسطه در دانشگاه کلاسگو مشغول تحصیل گردید و علی رغم اینکه از سلامتی برخوردار نبود کمک مهندس شد و در 16 سالگی با حقوق 30 شیلینگ در هفته در یک شرکت الکترونیک مشغول کار گردید.پس از پایان جنگ جهانی اول،او شروع به تولید جوراب نمود از آنجاییکه این اقلام زیاد مصرف نداشت کارگاه خود را تعطیل کرد.   به سال 1923 در موقعی که از عمرش 34 سال گذشت او به لندن مراجعت کرد و تصمیم گرفت به هر قیمت که شده اختراع تلویزیون خود را تکمیل کند.برای این منظور او یک قفسه قدیمی چای را که یک جعبه مقوایی مخصوص بسته بندی کلاه در آن بود،تهیه کرد و یک دیسک مدور در آن ایجاد نمود.سپس از یک سمساری یک موتور الکتریکی خرید و دیسک مدور را که چندین سوراخ در آن ایجاد کرده بود را،به آن نصب کرد.وقتی که دیسک را به گردش درآورد اشیائی که بر آنها نور می تابید به صورت نقطه های نورانی ظاهر می شدند.او انواع و اقسام وسائل دیگر از قبیل لامپ پرتوافکنی،سلول سلینیوم،لامپ نئون،سوپاپ های رادیو و ... را به کار گرفت و برای دریافت و انتقال علائم به تعدیلات زیادی دست زد.سرانجام تلاش های مستمر او در بهار 1924 ثمر داد و او توانست سایه صلیب مالتیس را تا فاصله سه یارد منعکس کند.   متاسفانه اکنون "برد" برای ادامه دادن به آزمایشهای خود پول کافی در اختیار نداشت.برای دریافت کمک در روزنامه ها اعلانی چاپ کرد.در نتیجه این اعلانات او توانست مقداری پول فراهم آورد.به سال 1925 پسر یک مغازه دار به نام گوردون سلفریتس به ملاقاتش آمد و مبلغی پول به او داد."برد" تلویزیون خود را برای او بکار انداخت.تصاویر در هم بر هم بر روی پرده ظاهر گشت.   در دوم اکتبر 1925 "برد" برای انتقال تصاویر روی پرده،دستگاه دیگری ساخت.وقتی که آپارات را به کار انداخت،از نتیجه ای که حاصل شد،تعجب کرد زیرا حالا دیگر تمام تصاویر به طور کامل و بدون نقص به روی پرده ظاهر گشتند.در ژانویه 1925 "برد" با موفقیت نخستین نمایش تلویزیونی خود را نشان داد.   "برد" تحقیقات مربوط به تلویزیون را در سراسر زندگی خود ادامه داد و علی رغم اینکه بیمار بود و از بی پولی رنج می برد او تلاش خود را روی تلویزیون خود حتی تا سال 1945 ادامه داد.مخترع فلک زده سرانجام بی آنکه از نظر مادی از تلاشهای مستمر خود سودی ببرد،به سال 1946 در اثر آنفولانزای شدید در گذشت.بعد از مرگ او بسیار بسیار از تلاش های او قدردانی شد و کارهای او راه را برای مخترعان بعدی هموار کرد.